Tinatawag mo na ang sarili bilang mapera,

Kaya ng bumili ng mga bagay na nagustuhan lamang;

Pero ito pakakatandaan mo

Huwag kang maginarte

Sa mga bagay na ikinabuhay mo noon

Nangibang Bansa lang ang mga magulang, kapatid, o kamag-anak

Kung umasta ka'y kala mo hindi galing sa hirap.

Nandidiri sa dilis, ayaw na sa simpleng pirito ng talong;

Inaayawan na rin pati tatak pinoy na biscuit.

Mas ginusto pa ang Nutella

Kesa peanut butter ni Aling tina

Tinangkilik na ang Toblerone

Kaysa sa Barnuts

Ayaw na rin sa Yema,

Mas gusto pa daw ang Reese

Inaayawan na rin ang monay ni Manong pedro

Ang gusto e' Loaf bread sa mga kilalang panadero.

Kung hindi dahil sa pagdiskubre ng apoy

Ng ating mga ninuno

Baka iyong mga nagustuhan mo na

Ay hanggang ngayon wala pa

Mabubuhay ka kaya?

Ito ang iyong dapat pakatandaan

Umasenso ka man

Huwag mong kalimutan

Kung saan ka nagmula,

Kung saan ka nagsimula.

Sapagkat sasabihin ko ito sayo

Sigurado akong ika'y magpapasalamat

Nang kung hindi dahil sa kanila

Dahil sa mga bagay at tao na iyon

Hindi ka mapupunta sa kinauupuan mo ngayon.

Kaya kung mapadaan ka kay Manong pedro

Sa tindahan man ni Aling tina

O sa palengkeng pinandidirihan mo

Magpakumbaba ka,

Dahil kung wala sila

Hindi ka makakapagsimula.

Monay, noong naghihirap ka

Isda  nabubusog kana

Peanut butter na pinapak na parang candy

Pwede pang ipalaman.

Sila ang nagbibigay lakas sayo noon

Para simulan ang araw o katapusan nito

Matuto ka namang magpakumbaba

Balikan kahit iilang bagay mula sa iyong nakaraan

At hindi ganyang pag asta mo ngayon

ang ipinapakita na walang ikauunlad.